Johannesburg / Hillbrow

Hallo allemaal,

Nou op dit moment zijn we veilig in Kaapstad. We zitten nu in de V&A Waterfront met uitzicht op de tafelberg.

Ons weekje Johannesburg zit er alweer op en het is eigenlijk veel te snel gegaan. We kwamen daar donderdag 30 maart aan. Eerst s'ochtens het afscheid van Robbie en Sabeth, dat viel ons nog best zwaar. Ook Marijke kwam nog even gedag zeggen om 7 uur s'ochtens. We waren nog bezig met het pakken van de laatste dingen. Om 8 uur werden we opgehaald door mr. Meyer, het hoofd van de Law Clinic in Potch. Heel gezellige achtergrond muziek in de auto, niet dus, dat maakte het afscheid nog zwaarder. Om half 10 arriveerde we in Braamfontein en daar werden we opgehaald door Andre, de assistent van Elsabe. Hij heeft ons eerst rondgeldeid op de Universiteit van Johannesburg en wij dachten nog wel dat we wat bij konden slapen en ons konden opfrissen. Nou dat zat er niet in. Ook hebben we een kijkje genomen in de law clinic van Johannesburg, waar Elsabe directrice van is. Om 1 uur hadden we lunch met Elsabe en Andre. Heel gezellig en heel spannend om Elsabe te ontmoeten. Na de luch zijn we lekker gaan shoppen. Want ja we hadden nog niet genoeg mee natuurlijk. haha.
Na ons shop avontuur werden we door Elsabe opgehaald en zijn we boodschappen gaan doen, nou eigenlijk hebben we de halve supermarkt leeg gekocht. We hebben nog nooit zoveel fruit gegeten! Na de boodschappen op naar huis, een geweldig mooi huis met onze eigen slaapkamer (ja we lagen samen in een bed hihi / haha). Weer drie lieve huisdieren Choco, Bonbon en Nana; echte snoepies. Daarna voorgesteld aan het andere snoepje Etienne de man van Elsabe. Een traditioneel glaasje wijn ter verwelkoming en we voelde ons onmiddelijk thuis. Na een uur wijnproeven was het al aardig gezellig, maar al snel stonden er alweer drie studenten aan de deur om ons op te halen. Andre, Jaco en Charl; rechenstudenten in de eindfase. De arme jongens moesten nog even op ons wachten want de dames moesten zich eerst nog even opknappen en zoals bekend duurt dat altijd eventjes. Maar onder het genot van een glaasje whiskey zaten de mannen wel mooi aan; best raar om zomaar met je docente aan de borrel te zitten te wachten op je date hihi! We belanden in een gezellig kroegje in een winkelcentrum waar we werden voorgesteld aan nog meer studenten, voornamelijk gelachen over de gelijkenissen tussen de Nederlandse en Afrikaanse taal. De eerste scheldwoorden waren snel geleerd; trut klinkt best aardig met een Afrikaans accent hihi. Uit onverwachte hoek kwamen ineens alle obers om ons heen staan en begonnen lang zal ze leven te zingen; Brenda had namelijk zojuist verteld dat ze 23 april jarig was en dat ze op zijn minst verwachtte dat iedereen een kadootje zou komen brengen in Kaapstad. Omdat dat niet ging lukken werd het maar alvast op deze avond gevierd. Het heerlijke roomijsje kleurde aardig bij Brenda' s inmiddels rode kleurtje hihi. Toen het al aardig laat was geworden werden we weer netjes naar huis gebracht.
De volgende ochtend vroeg eruit; een drukke dag voor de boeg bereden oh nee gereden door Andre. Eerst een rondleiding door de Divorce-Court waar ook de law-clinic is gevestigd. Rechtenstudenten geven hier onder begeleiding juridisch advies aan clienten om praktijkervaring op te doen. Daarna naar Regional-Court waar we ook een rondleiding kregen, vooral de cellen voor de jeugd waren erg interessant. Een confrontatie met de afdeling onnatuurlijke dood was boeiend, de dossiers en foto's spreken voor zich. Daarna op weg naar Soweto een township waar je als toerist niet zomaar rond kan rijden. Een rondleiding gehad door het oude huis van Nelson Mandela en het huis gezien waar zijn ex-vrouw momenteel woont. Mooi 'huisje' overigens. Daarna schietlessen met een pistool en geweer, we blijken echte natuurtalenten te zijn met het geweer. Het pistool ging ons niet zo goed af, maar gelukkig hebben we de Peperspray altijd nog.
Vrijdagavond was tijd voor onze eerste Braai. Daar werden opnieuw gekoppeld op een bizarre manier. We hadden zelf deze avond afgesproken met onze maten van de dag ervoor. Zonder dat we het wisten zaten we vast aan Jonathan; de zoon van de 'aardige' mevrouw van de braai. De aardige mevrouw verzocht ons 'vriendelijk' doch dringend onze eigen afspraak af te zeggen. Nou mooi niet!! Gelukkig bracht Etienne de redding; ze kunnen toch lekker met zijn allen gaan. Jonathan kwam al snel ter plaatst met zijn stoere Alfa Romeo (je weet wat ze zeggen over mannen met grote auto's he). Na het voorstellen konden de dames elkaar even niet aankijken, dat belooft wat.
Daarna arriveerde Charl en Jaco het werd al aardig druk. De portier van het complex moest hartelijk lachen om al die jongens die ons kwamen ophalen. Na het poederen van de neus gingen we te stappen in Johannesburg, wie had dat nou gedacht. Even een problematisch moment voor vertrek, moeten we echt bij Jonathan in de auto? De moeder van Jonathan vond van wel, na een escorte naar de deur greep ze Brenda bij de schouder; ga jij maar bij Jonathan in de auto. Gelukkig greep Laura op tijd in en vertelde haar dat we Jonathan wel in de club zouden ontmoeten. We zijn nou eenmaal onafscheidelijk. Flink lachen in de auto met onze maatjes; hoe redden we ons hieruit? Na wat brainstormen hadden we de oplossing; we zouden 5 min met Jonathan praten en dan vlug weer vertrekken.
Het gesprek met Jonathan was kort; de welbekende vraag naar de klompen sloeg nergens op. De rest van de avond lekker gedanst in de club gevolgd door een kroegentocht iets verderop. Als afsluiter een gayclub waar we uiteindelijk pas om 5.00 vertrokken. Flink gelachen in de gayclub met de scharrel van Charl, ze dacht dat Jaco samen met ons uit Nederland kwam en ging hem haarfijn uitleggen hoe het er in Zuid-Afrika aan toegaat. Haar uitleg over de aprartheid was wonderlijk; 'It takes all the coulours of the rainbow to change the world'.
Verder kwam haar hele levenverhaal aan bod en wij zaten alleen maar te lachen. Sommige mensen hebben het echt niet door als ze recht in hun gezicht worden uitgelachen. Jaco deed leuk mee en vertelde dat wij in Nederland altijd voetbal kijken en kaasblokjes eten. Ook al weten ze hier niet wat dat is. Al met al een geweldige avond waarop Brenda haar eerste "would you please fuck off" heeft gezegd.
Zaterdag was het tijd voor Gold Reef City. Eerst rond gelopen met Elsabe en Etienne en in het treintje gezeten. Tijdens de lunch kwam Jaco ons vergezellen en zijn we naar de goudmijn gegaan. Etienne moest weg omdat hij die avond naar Schotland zou vliegen. Afscheid nemen was nog moeilijker dan in Potchefstroom. Het was een echte lieverd. De rondleiding in de goudmijn ging in een sneltreinvaart. Laura was druk aan het filmen en stootte aldoor haar hoofd. De helm was haar redding. (zoals Bert Visscher altijd al zegt) Het filmen was een succes, Laura scheen aldoor met haar lichtje in het gezicht van de gids. Waarop Brenda in lachen uitbarstte. Daarna zouden we in de watersplash gaan, nog net voor sluitingstijd. Helaas dit ging niet door, het was al gesloten. (het kwam echt niet door het goudpotje van Laura en de georganiseerde tas van Brenda)
's avonds een lekker rustig avondje gehad en deel I van Lord of the rings gekeken bij Jaco thuis. Zondag was het tijd voor de Roof Top Market met Rian. Hij kwam ons al vroeg halen. 's middags hadden we de verjaardag van de zus van Elsabe, zij werd 40. En zoals ze zelf zegt nog steeds gorgeous. Was een gezellig dagje waar we veel mensen hebben leren kennen en nog even gezellig met Etienne aan de telefoon hebben gezeten. Het eten was echt super, hier in afrika gaan feestjes gepaard met veel eten. Daar hebben wij gelukkig geen problemen mee, haha.

Maandag was het tijd voor ons eerste dagje in Hillbrow, de meest criminele plaats in Zuid-Afrika. We waren daar de enige blanke in de stad, heel apart. Eerst kregen we een rondleiding door de Mes organisatie. Zij zijn een christelijke organisatie dat zich bezig houdt met de verbetering van de buurt.
Daarna op pad door de straten van Hillbrow. Allereerst hebben we de basement Boys gezien. Zij leven in een basement met heel wat mensen. Zelfs vrouwen met kinderen. Heel moeilijk om je dat voor te stellen en niet te omschrijven. Een dag later is daar een brand geweest waarbij een van de jongen die daar woont overleden is. De straten in Hillbrow liggen vol met vuilnis en de meeste snuiven lijm ter vervanging van drugs. Vervolgens kwamen we bij de gamble boys terecht, waarbij we een gesprekje hebben gehad met een jongen. Aan het einde van het gesprek gaf hij ons een hand en een knuffel, hier waren we niet op voorbereid!! De persoon die met ons mee was vertelde daarna dat we ze beter niet aan konden raken omdat sommige nog wel eens luizen kunnen hebben. Vervolgens leerde hij ons hoe we het wel moesten doen en ja hoor we kennen nu de plaatselijke begroeting met de vuist. (Chop)
Ook hebben we de KFC boys gezien (gevestigd bij Kentucky Fried Chicken). Heel veel indrukken opgedaan deze dag en met veel mensen gesproken.
Dinsdag onze tweede dag: we hebben geholpen met het uitdelen van brood en thee. Een hele unieke ervaring. De kinderen die op de straat leven krijgen van Mes namelijk twee keer per dag eten uitgedeeld. Een jongen arriveerde te laat en werd een beetje boos omdat de thee toen al op was. Vervolgens begon hij te praten in een taal die we niet verstonden. Uiteindelijk zei hij dat we de thee maar thuis moesten halen voor hem, waarop we dachten: dat wordt pittige koude thee als we dat helemaal thuis moeten gaan halen. haha
Woensdagmorgen vroeg eruit omdat we een afspraak hadden met een rechter van Regional Court en daarna met de assistent van de probation officer. Deze heeft ons wat mer verteld over de procedure vanaf het moment van arrestatie tot de zitting.
Hillbrow hebben we overleefd.

Op maandagavond hebben we onze tweede braai gehad met Jaco en Charl. Heel erg gezellig. De jongen deden flink hun best en we hebben nog nooit zulke lekkere aardappeltjes gegeten. Toen we eenmaal begonnen met eten en we net de slasaus op de sla wilde doen werd de stroom uitgeschakeld. We zouden te luidruchtig zijn geweest. Dat terwijl we alleen maar wat zaten te praten en te lachen. Maar het was ook zonder licht ontzettend gezellig en we hebben wat af gelachen. Michael de ghost zullen we nooit meer vergeten; Jaco vertelde een verhaal over de vorige bewoner die Michael heette en die was overleden in het huis. We hebben nogal wat afgelachen om deze spookverhalen.
Daarna zijn we met ijs en al naar de watertoren gereden en hebben we daar lekker van het uitzicht genoten. Daar heeft Laura haar eerste moppen in het engels verteld. De mop van de uil werd goed begrepen, maar met de tomatensoep ging het mis. Ze kennen in Johannesburg geen Maggi.
Dinsdagavond zijn we lekker met Elsabe uit eten gegaan. Was ontzettend gezellig en heerlijk eten.
Woendagavond hadden we ons afscheid en hebben 's middags nog even geshopt voor schoenen en afscheidscadeautjes. Voor Elsabe hadden we een boek over Londen gekocht omdat ze vrijdag haar dochter daar gaat opzoeken. En voor Jaco hebben we kandelaars gekocht die je kan beschilderen. Als grapje omdat de stroom eraf was en hij geen kaarsen in huis had. We hebben daardoor wel geleerd hoe je een kaars met olie en een keukenpapiertje kunt maken.

Vannochtend zijn we door Elsabe naar het vliegveld in Johannesburg gebracht en bij dit afscheid was het maar moeilijk om het droog te houden.

Wist u dat:
- Laura de hihi heeft en Brenda de haha
- Brenda tijdens de vlucht naar Kaapstad
een passagier achter zich had met TBS (dat
merkte ze aan het hoesten)
- Chocolade-ijs en witte kleren geen goede
combinatie is
- Wijn met een percentage van 14,5% alcohol
of meer altijd goede wijn is.
- Dat de lijst met gesloopte dingen steeds
langer wordt, deurklinken hangen zomaar los
etc.
- Brenda wel erg enthousiast reageert op
rokers.
- Laura een fan heeft die haar met 'hello my
dear' aanspreekt, dat is weer eens wat
anders dan iemand die je adoreert.
- Volgens een 'Nederlandse' Afrikaan in
Nederland 7 talen wordt gesproken.
Uiteraard is latijn onze hoofdtaal.